Hem cahillikle, hem de din sömürüsüyle savaş veren, İslam tarihinin en önemli reformcu bilginlerinden İbn Rüşd'ü odağına alan film, genel hatlarıyla Ortaçağ Avrupası'ndan başlamak üzere, Endülüs, o dönem İslam düşünürleri arasındaki temel tartışmalar, Endülüs'ün siyasi yapısı, felsefe-din tartışması gibi bir çok konuya değinmektedir. Bir Hristiyan bilginin İbn Rüşd’ün kitaplarını tercüme ettiği için yakıldığı bir ortamda ilimle tanışmak isteyen Hristiyan bir genç İspanya’nın Müslüman tarafına, Endülüs’e geçiyor. İbn Rüşd’ün yanına...Burada, kadınlı, erkekli, şen şakrak sofralar karşılıyor onu. Kadınların sözünün alabildiğine geçtiği Rüşd’ün evinde, diğer genç öğrencilerle beraber ders görmeye başlıyor. Film bu gencin yanı sıra, daha çok İbn Rüşd’ün kendisi, çocukları, öğrencisi olan halife oğlu, bunların yanı sıra halife ve başka karakterler eşliğinde Endülüs’ün kültürel ve siyasi ortamı üzerine yoğunlaşıyor.Youssef Chahine'in yönettiği Al-massir (Destiny) - Kader, Cannes'da Altın Palmiye adayıydı.

Youssef Chahine'in yönettiği Djamilah (Jamila), Cezayir tarihinin en önemli isimlerinden biri olan Cemile Buhayrat'ın hayat hikayesini konu ediniyor. Film yalnızca önemli bir kadın devrimcinin hikayesini vurgulamakla kalmıyor, aynı zamanda Cezayir halkının Fransız işgaline ve katliamlara karşı mücadelesini de gösteriyor.

Hamidah, kuzeni Ragab ile evlilik planları yapar. Ragab iş için uzaklara gidince, Hamidah varlıklı bir adama âşık olur. Ragab döndüğünde, sevdiği kadını geri kazanmak için her şeyi yapmaya hazırdır.

70 mm’lik film yaklaşık 5 yıl süren bir çalışmayla 5 kıtada 25 ülkede çekildi. Samsara bizi kutsal toprakların farklı dünyalarına, felaket alanlarına, endüstriyel tesislere ve doğal mucizelere götürüyor * Belirli bir kompozisyon içinde sessiz sedasız Dünya medeniyetlerinin tarihine ve kültürüne eşsiz bir yolculuk.

Cüzzamlı olan biri ve onun yetim kalan çırağı, bağlı oldukları koloniyi ilk defa terk ederek yola koyulurlar. İkili, ailelerinden kalanları aramak için Mısır’a doğru bir yolculuğa çıkar. Mısır çöllerinde geçen bu maceralı yolculuk kimi zaman dramatik bir hale dönecektir.

Önceleri hiçbir şey yoktu. Bu bakış açısı hatalı ve aptalcaydı tabii çünkü Mısır’da, Arap ülkelerinde, Afrika’da pek çok film yapılmıyordu; pek çok hikâye anlatılıyor, görüntüler bir araya getiriliyordu. Ama bu hikâyelerin, görüntülerin ve filmlerin hiçbiri üretim yerlerinin dışında görülemiyor, hiç bilinmiyorlardı. Daha sonra sömürgecilik karşıtı bir dalga oluştu, Güney’in ulusları, Nasır ve Süveyş hareketleniyordu ve aynı tarihlerde örtünmüşlüklerinin (az ya da çok) altında cinsellik taşıyan güzel kadınların ve yakıcı gözleri ve sesleriyle genç erkeklerin oynadığı müzikal komediler ve aşırı duygusal adamlar da ortaya çıktı. Bunlar, hoş, egzotik ve kimi zaman oldukça kayda değer filmlerdi; eğer bu filmlerden birini izleme fırsatı bulsanız, biraz hoşgörüyle birlikte takdir ederdiniz.Daha sonra Merkez Garı karşımıza çıktı. Sanki ergenlik dönemine erişmiş sinema, birdenbire kendi dünyasının o güne dek bilinmeyen bir yanını ortaya çıkararak yeniden çocukluk günlerine dönüştü. Bu yeni sinema, kendine ait bir form inşa etmek üzere, Hollywood’tan ve İtalyan yeni gerçekçiliğinden ders almıştı. Mizah, bilgelik ve kederle doluydu; kentin günlük yaşamındaki çok ufak ayrıntılara önem veriyordu; ihtiras ve arzunun ilkel güçlerini betimliyordu; klasik ve Doğu’ya özgü ikonografiyi derinlemesine inceliyordu. Bütün bunlar fantezi ve gerçekliğin karışımı içerisinde sunuluyordu. Merkez Garı, canlı ve etkileyici, çizdiği portrelerde titiz, hem tek bir bireyin yaratımı hem de Batı’nınkine çok yakın ama aynı zamanda çok farklı laik bir kültürün cisimlendirilmesi bakımından orijinal.Peki kimdir bunun sorumlusu? Yusuf Şahin. İstek ve umutsuzlukla dolu, ufak tefek, “çılgın” bir adam. Şahin, kendisi ve yaşam hakkındaki rahatsız edici açığa vuruşları beyaz perdeye taşırken, çekici bir limonata satıcısına (Hind Rostom) karşılıksız bir aşk besleyen Kenaoui adındaki özürlü bir gazete satıcısını canlandırıyor. Hikâyenin bileşenleri basit olsa da burada betimlenen dünya hem tehlikeli hem de karmaşık. Olayların gelişimi kentin yaşamında karanlık bir cehennem çukuru açıyor. İlk gösterime girdiğinde, Mısırlı izleyiciler tarafından çok sert biçimde eleştirilen Merkez Garı, 20 yıl sonra yeniden keşfedildiğinde, hak ettiği gibi bir başyapıt olarak selamlandı.

Mısır’daki bir köyün halkına, topraklarını ayda yalnızca birkaç gün sulayabilecekleri söylenir. Köylüler bu duruma karşı ayaklanır, kimileri kaçak yollarla sulama yaptığı gerekçesiyle tutuklanır. Bu dış tehdit köyü ilk başta birleştirse de, çatlak seslerin çıkması uzun sürmez.Yusuf Şahin’in Mısır sinemasında çığır açan taşra öyküsü, köylülerin devlet otoritesine karşı kendi topraklarına kan, ter ve gözyaşıyla sahip çıkışını anlatıyor. Film 1930’larda geçse de, ülkenin 1967’de yaşadığı askeri hüsran ve sonrasında yaşanan ulusal kriz halinin yansımalarını taşıyor.