Rubén, Arjantin Planlama bakanı Artemio'nun özel korumasıdır. Ciddiyeti, ketumluğu ve soğukkanlılığı sebebiyle bakanın güvenini kazanmış, sanki ailenin bir ferdi haline gelmiştir. Ama Rubén'in kendi özel hayatı sorunludur. Karısından boşandığından evde tek başına yaşamakta, üstelik psikolojik rahatsızlık geçiren eski karısıyla da ilgilenmek zorundadır. Rubén bu sıkıntılarını boş zamanlarında karakalem resim yaparak atlatmaya çalışır. Ama bakanın rahatsızlandığı ve baş başa kaldıkları bir gün Rubén'in gerçek yüzü ortaya çıkacaktır.

Julio Denis, psikiyatr doktor olarak bir nöropsikiyatri hastanesinde çalışmaktadır. Bir gün hastaneye Rantés adında, başka gezegenden geldiğini iddia eden genç bir adam gelir. Kendisine paranoyakça davranmasına karşın, Rantés’i hayatına sokmaya başladıkça, gerçekten deli olup olmadığını sorgulamaya, kendi hayatını ve mesleğini yeniden gözden geçirmeye hatta kendinden şüphe etmeye başlayacaktır.

Oliverio, 30’lu yaşlarında, aynı zamanda Buenos Aires'i gezerken, geçinmek için ticari şiirler yazan bir şairdir. Tek istediği, onu anlayan ve ayaklarını yerden kesecek olan hayatının kadınını bulmaktır. Montevideo'da tanıştığı, bir hayat kadını olan Ana'ya aşık olur.Mario Benedetti'nin katılımı, Juan Gelman'ın şiirleri ve yönetmenin hipnotik görüntüleri ile gerçeküstü dokunuşlara sahip riskli bir film olan El Lado Oscuro Del Corazón (The Dark Side of the Heart) - Aşkın Karanlık Yüzü dikkate değer bir yapım.

Andrés Wood’un yönettiği Violeta se Fue a Los Cielos (Violeta Went to Heaven) - Violeta Cennete Gitti, Latin Amerikan folk müziğinin annesi olarak tanınan, Şilili şarkıcı ve söz yazarı Violeta Parra’nın hayatını konu ediniyor. Sefalet içinde geçen bir çocukluğun ardından uluslararası üne sahip bir popüler kültür ikonuna dönüşen Parra’nın sıra dışı hayatı beyazperdeye taşınıyor.

Jacobo, Uruguay Montevideo'da kendi halinde yaşayan 60 yaşında bir adamdır. Hayatını dolduran iki şey vardır: eski püskü çorap fabrikası ve 20 yıldır yüzünü görmediği kardeşi.Sağ kolu Marta ile kurdukları düzen, işlerinin her zaman yolunda gitmesini sağlamaktadır. Marta'yla ilişkileri sadece ortaklık zerine kuruludur. Marta bir zamanlar bu ilişkinin boyutunu değiştirmeyi denemiş olsa da başarılı olamamıştır.Jacobo'nun kardeşi Herman annelerinin ölüm yıldönümü nedeniyle Montevideo'ya geleceğini haber verir. Evli ve iki kız çocuk babası kardeşinden, geçen yılların intikamını almaya karar veren Jacobo, Marta'dan karısı gibi davranmasını ister.Uruguaylı genç yönetmenler Rebella ve Stoll'un filmi, ülkemizde vizyona giren ilk Uruguay filmin olma özelliğini taşıyor. Bu yıl Goya ödüllerinde İspanyolca En İyi Yabancı Film seçilen Whisky, geçtiğimiz yıl da Cannes'da The Prize of Regard Original'a uzanarak Uruguay'a Fransa'dan ilk ödülünü götürmüştü.

Martin, günlerini dairesinde web tasarımı yapmakla geçiren bir agorafobiktir. Tedavi sürecinde, yavaş yavaş şehirde küçük turlar atmaya başlar. Mariana ise uzun bir ilişkinin post travmasını yaşamaktadır. Karşılıklı dairelerde oturan bu yalnız erkek ve kadının karşılaşmalarını çaresizce bekleriz. Buenos Aires gibi üç milyon nüfuslu bir şehrin kaosunda ise bu pek de kolay olmaz. Modern bir kent masalı anlatan film, büyük şehirlerdeki kent yaşamının nasıl kurgulandığını da mizahi ve ironik bir dille kurmaya çalışıyor. Kolektif bir nevrozdan muzdarip, yalnız bir adam ve kadının portresini çizerken; kaotik ve kalabalık Buenos Aires’in portresi de adım adım beliriyor zihnimizde.

12 yaşındaki Juana, hem sosyal hem de eğitimsel olarak çuvalladığı Buenos Aires’te bir İngiliz okuluna gitmektedir. Etrafı okula gitmek ve sosyal ortamını geri kazanmaya çalışma rutiniyle çevrilidir. Juana geleceğini belirleyecek sınavlardan bir hafta önce garip günlere katlanacaktır.Tanıdık bütün büyüme senaryolarının hepsine meydan okurcasına duygusuzca bir yorum olan Martín Shanly’nin çıkış filmi, gençliğin kapısında bekleyen birçok karmaşaya ışık tutuyor. Arjantin Yeni Dalgası’nın geri kalanı gibi bu da, sinemaya duyulan tümüyle eşsiz bir coşkuyla yapılmış becerili bir iş.

Hollywood ve Avrupa auteur sinemasına karşılık olarak politik, üçüncü sinemanın başlangıcı olarak kabul edilen La Hora De Los Hornos (The Hour of the Furnaces) - Fırınların Saati, ekonomik yeni sömürgeciliği suçlayan ve sınıf mücadelesini öneren bir sinema “manifestosu”dur.Film, Arjantin’i ekonomik ve kültürel yeni sömürgeciliğin trajik bir örneği olarak resmeder. Her yerde hazır bekleyen polis; grevlerin şiddetle bastırılması; sayısız askeri darbe; büyük latifundiaların (toprak sahipleri) feodalizmi; sanayi ve ticaretteki oligarşiler; yeni sömürgecilik ve onunla el ele giden yeni ırkçılık; ülkenin belirli bölümlerini işgal etmiş Pentagon’un eğittiği ve finanse ettiği “kontrgerilla güçleri”; tüketim ideolojisini dayatan kitle iletişim araçlarının sürdürdüğü kültürel şiddet filmin içinde yer alır. Ülkenin doğal kaynakları ABD ve Avrupa’dan gönderilen tüketim mallarının bedelini ödemek için ihraç edilir.Filmin gelişiminin farklı aşamalarında Solanas ve Gettino, filmin bazı bölümlerini birlikte çalıştıkları farklı militan gruplara gösterdiler. Bazı durumlarda, bu asla bir araya gelmemiş, hatta birbirinin varlığında bile habersiz olan gruplar arasında çok değerli bilgi alışverişine neden oldular. Böylece film kendini devrimci praksise, devrimci praksis de kendini filme soktu. Bu da filmi ve kendi devrimci anlayışlarını yeniden düşünmeye yol açtı; film yapmak ile devrim yapmak birbirinden ayrılmaz.Belgeselin tam adı: La Hora de Los Hornos: Notas y Testimonios Sobre el Neocolonialismo, La Violencia y La Liberación ve 3 bölümden oluşur;1. Bölüm: Neocolonialismo y Violencia (Yeni sömürgecilik ve Şiddet)2. Bölüm: Acto para la Liberacion (Özgürleşme Eylemi)3. Bölüm: Violencia y Liberacion (Şiddet ve Özgürleşme)

Film, yönetmenin “Memorias del Saqueo” ile başlayan üçlemesinin son parçası olarak düşünülebileceği gibi üçlemeden bağımsız olarak da izlenebilir. 21. yüzyılın başlarından itibaren Arjantin’de ortaya çıkan ekonomik ve sosyal krizleri ele aldığı tarihsel belgeler niteliğindeki diğer iki filmden farklı olarak bu filmde yönetmen bugünün ve geleceğin kuşaklarına daha iyimser bir bakış açısı ile seslenmektedir. Film boyunca Solanas ülkenin farklı bölgelerini ve muhtemelen birçok Arjantinlinin dahi bilmediği ulusal kuruluşları göstererek ülkenin potansiyel ve mevcut teknolojik ve bilimsel konumunu, yer altı zenginliklerini, çalışkanlığını bilimsel ve tarafsız bir dille sunmaktadır. Film basit bir şekilde yapılandırılmıştır ve basit bir mesaj vermektedir: Burada, Arjantin’de de yapabiliriz.

Yıllar süren baskı rejiminin ve diktatörlüğün 1983'te sona ermesi sayesinde devlete karşı faaliyetleri nedeni ile hapse girmiş pek çok insan serbest bırakılır. Bu kişilerden biri olan Floreal de, yıllar sürmüş mahkumiyetin ardından özgürlüğüne kavuşmuştur. Evinden ve karısından bunca zaman uzak kalmış olmasına rağmen dışarı çıkar çıkmaz evine gitmektense kendini Buenos Aires sokaklarına atar. Kendisinin de bilmediği bir arayış ve boşluk içerisindedir. Saatlerce bir yön ya da iz takip etmeksizin yürürken çevresinden hayali de olsa geçmişine ait insanlar gelip geçer. Zaman, her şeyle hesaplaşma zamanıdır.Fernando E. Solanas'ın yönettiği Sur (The South) - Güney, Cannes Film Festivali'nde iki ayrı yılda da (1998, 1990) gösterilmiş ve her katılışından ödülle dönmüştü.