Martin, günlerini dairesinde web tasarımı yapmakla geçiren bir agorafobiktir. Tedavi sürecinde, yavaş yavaş şehirde küçük turlar atmaya başlar. Mariana ise uzun bir ilişkinin post travmasını yaşamaktadır. Karşılıklı dairelerde oturan bu yalnız erkek ve kadının karşılaşmalarını çaresizce bekleriz. Buenos Aires gibi üç milyon nüfuslu bir şehrin kaosunda ise bu pek de kolay olmaz. Modern bir kent masalı anlatan film, büyük şehirlerdeki kent yaşamının nasıl kurgulandığını da mizahi ve ironik bir dille kurmaya çalışıyor. Kolektif bir nevrozdan muzdarip, yalnız bir adam ve kadının portresini çizerken; kaotik ve kalabalık Buenos Aires’in portresi de adım adım beliriyor zihnimizde.

12 yaşındaki Juana, hem sosyal hem de eğitimsel olarak çuvalladığı Buenos Aires’te bir İngiliz okuluna gitmektedir. Etrafı okula gitmek ve sosyal ortamını geri kazanmaya çalışma rutiniyle çevrilidir. Juana geleceğini belirleyecek sınavlardan bir hafta önce garip günlere katlanacaktır.Tanıdık bütün büyüme senaryolarının hepsine meydan okurcasına duygusuzca bir yorum olan Martín Shanly’nin çıkış filmi, gençliğin kapısında bekleyen birçok karmaşaya ışık tutuyor. Arjantin Yeni Dalgası’nın geri kalanı gibi bu da, sinemaya duyulan tümüyle eşsiz bir coşkuyla yapılmış becerili bir iş.

Hollywood ve Avrupa auteur sinemasına karşılık olarak politik, üçüncü sinemanın başlangıcı olarak kabul edilen La Hora De Los Hornos (The Hour of the Furnaces) - Fırınların Saati, ekonomik yeni sömürgeciliği suçlayan ve sınıf mücadelesini öneren bir sinema “manifestosu”dur.Film, Arjantin’i ekonomik ve kültürel yeni sömürgeciliğin trajik bir örneği olarak resmeder. Her yerde hazır bekleyen polis; grevlerin şiddetle bastırılması; sayısız askeri darbe; büyük latifundiaların (toprak sahipleri) feodalizmi; sanayi ve ticaretteki oligarşiler; yeni sömürgecilik ve onunla el ele giden yeni ırkçılık; ülkenin belirli bölümlerini işgal etmiş Pentagon’un eğittiği ve finanse ettiği “kontrgerilla güçleri”; tüketim ideolojisini dayatan kitle iletişim araçlarının sürdürdüğü kültürel şiddet filmin içinde yer alır. Ülkenin doğal kaynakları ABD ve Avrupa’dan gönderilen tüketim mallarının bedelini ödemek için ihraç edilir.Filmin gelişiminin farklı aşamalarında Solanas ve Gettino, filmin bazı bölümlerini birlikte çalıştıkları farklı militan gruplara gösterdiler. Bazı durumlarda, bu asla bir araya gelmemiş, hatta birbirinin varlığında bile habersiz olan gruplar arasında çok değerli bilgi alışverişine neden oldular. Böylece film kendini devrimci praksise, devrimci praksis de kendini filme soktu. Bu da filmi ve kendi devrimci anlayışlarını yeniden düşünmeye yol açtı; film yapmak ile devrim yapmak birbirinden ayrılmaz.Belgeselin tam adı: La Hora de Los Hornos: Notas y Testimonios Sobre el Neocolonialismo, La Violencia y La Liberación ve 3 bölümden oluşur;1. Bölüm: Neocolonialismo y Violencia (Yeni sömürgecilik ve Şiddet)2. Bölüm: Acto para la Liberacion (Özgürleşme Eylemi)3. Bölüm: Violencia y Liberacion (Şiddet ve Özgürleşme)

Film, yönetmenin “Memorias del Saqueo” ile başlayan üçlemesinin son parçası olarak düşünülebileceği gibi üçlemeden bağımsız olarak da izlenebilir. 21. yüzyılın başlarından itibaren Arjantin’de ortaya çıkan ekonomik ve sosyal krizleri ele aldığı tarihsel belgeler niteliğindeki diğer iki filmden farklı olarak bu filmde yönetmen bugünün ve geleceğin kuşaklarına daha iyimser bir bakış açısı ile seslenmektedir. Film boyunca Solanas ülkenin farklı bölgelerini ve muhtemelen birçok Arjantinlinin dahi bilmediği ulusal kuruluşları göstererek ülkenin potansiyel ve mevcut teknolojik ve bilimsel konumunu, yer altı zenginliklerini, çalışkanlığını bilimsel ve tarafsız bir dille sunmaktadır. Film basit bir şekilde yapılandırılmıştır ve basit bir mesaj vermektedir: Burada, Arjantin’de de yapabiliriz.

Yıllar süren baskı rejiminin ve diktatörlüğün 1983'te sona ermesi sayesinde devlete karşı faaliyetleri nedeni ile hapse girmiş pek çok insan serbest bırakılır. Bu kişilerden biri olan Floreal de, yıllar sürmüş mahkumiyetin ardından özgürlüğüne kavuşmuştur. Evinden ve karısından bunca zaman uzak kalmış olmasına rağmen dışarı çıkar çıkmaz evine gitmektense kendini Buenos Aires sokaklarına atar. Kendisinin de bilmediği bir arayış ve boşluk içerisindedir. Saatlerce bir yön ya da iz takip etmeksizin yürürken çevresinden hayali de olsa geçmişine ait insanlar gelip geçer. Zaman, her şeyle hesaplaşma zamanıdır.Fernando E. Solanas'ın yönettiği Sur (The South) - Güney, Cannes Film Festivali'nde iki ayrı yılda da (1998, 1990) gösterilmiş ve her katılışından ödülle dönmüştü.

Fernando Solanas imzalı Yolculuk, babasını bulmak için bisikletiyle yollara düşen genç bir delikanlının tuhaf anlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Dünyanın en güney ucu olan Ushaia’daki evinden ayrılıp kuzeye doğru yönelen Martin, en son Brezilya’da olduğu söylenen antropolog babasını bulmak üzere pedala asılır. Yol boyunca türlü sefalet ve saçmalıkla karşılaşan Martin, Amerikan politikalarının bölgede sebep olduğu yıkımı da fark eder * fotoğraf albümüne bakılır gibi ilerleyen filmde, benzer kaderi paylaşan Latin ülkelerine yolculuğa çıkarıyor yönetmen. sistem eleştirisini mizahı ve estetiği elden bırakmadan yapıyor. * sinemanın büyülü gerçekliğidir bu film. tito ve diğer karakterleri izleyip de latin amerikaya yeniden aşık olmamak ne mümkün. ama yine de siz siz olun, bu filmi bir şeyler öğrenmek adına izlemeyin, keyfini sürün sadece.

1983te askeri diktatörlüğün yıkılmasından sonra, birbirini izleyen demokratik hükümetler, Arjantini dünyanın en liberal ve müreffeh ekonomisi haline getirme iddiasında olan bir dizi reform başlattı. Yirmi yıldan kısa bir süre sonra, Arjantinliler kelimenin tam anlamıyla her şeylerini kaybettiler: büyük ulusal şirketler değerinin çok altında yabancı şirketlere satıldı; özelleştirmelerden elde edilen gelirler yozlaşmış yetkililerin ceplerine aktarıldı; revize edilmiş iş kanunları çalışanların tüm haklarını elinden almış; geleneksel olarak önemli bir gıda maddesi ihracatçısı olan bir ülkede yetersiz beslenme yaygındır; milyonlarca insan işsiz ve yoksulluğa düşüyor; ve tasarrufları nihai bir bankacılık çöküşünde ortadan kayboldu. Film, Arjantinin yıkıma giden yolunu belirleyen çok sayıda siyasi, mali, sosyal ve yargısal yönü vurguluyor.

Bir tıp kongresi için doktorların bir araya geldiği otelde, doktorlardan biri tarafından tacize uğrayan Amalia, bu yoldan çıkmış adamı günahlarından arındırmayı kendine görev edinir. Ancak genç kızın içinde uyanan cinselliğiyle tutkuyla bağlı olduğu dini inançları birbirine karışacaktır.Azizelik ve yetişkinliğe geçiş yapmak üzere olan genç bir kızın portresi olan La Niña Santa (The Holy Girl) - Küçük Azize, arzuların karmaşık işleyişi, bedenin dönüşümü, tutku ve cinselliğin sosyal törelerle çelişmesini odağına alıyor. Lucrecia Martel'in yönettiği film, Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye adayıydı. Filmin toplam 4 ödülü bulunuyor.

Veronica otoyolda araba kullanmaktadır. Birden dikkati dağılır ve bir şeye çarpar. Ama sürmeye devam eder. Kazayı takip eden günlerde onu nesnelere ve insanlara bağlayan duyguları yok olur. Negatif bir uyanıştır bu. Polis herhangi bir kaza raporu gelmediğini söyler. Ancak o neye çarptığı konusunda bilinmezlik içindedir. Bir hayvana mı çarpmıştır yoksa bir çocuğa mı?

Film, Arjantin'in kuzey batısındaki Salta bölgesinde yaz günlerini geçiren iki burjuva ailenin hayatlarını pembe dizi ögeleriyle takip ediyor. Çocuklar sıcak havada kendilerini eğlendirmeye çalışırken, yetişkinler sürekli içki içerek günlerini geçirmektedir. Alkolün de verdiği etkiyle bir çok enteresan olaylar yaşanacaktır...Lucrecia Martel’in ilk uzun metrajlı filmi olan La Ciénaga (The Swamp) - Bataklık, toplam 16 ödül kazandı.